بررسی فراوانی عفونت های بیمارستانی و عوامل مرتبط با آن در بخش مراقب تهای ویژه (ICU) بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران بر اساس سیستم NNIS

سابقه و هدف: عفون تهای بیمارستانی به عنوان یکی از معضلات قرون گذشته و حاضر بوده و سبب تحمیل هزین ههای سنگین به سیست مهای بهداشتی، زیاد شدن مدت زمان بستری و افزایش مورتالیتی و موربید یتی بیماران می گردد. لذا شناخت شیوع و عوامل مرتبط با عفون تهای بیمارستانی و راه های جلوگیری از ایجاد آن دارای اهمیت ویژ های می باشد. مواد و رو شها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و ب هصورت آیند هنگر در سال های ) 86 - 1385 (، برروی 691 نفر از بیماران بستری شده در ICU انجام شده است. گردآوری اطلاعات بر اساس پرسش نامه طراحی شده توسط سیستم NNIS صورت گرفت. بیماران مرتباً از لحاظ علایم بالینی کنترل شده و در صورت مشکوک بودن به عفونت بر اساس علایم بالینی و معیارهای سیستم ذکر شده، آزمایش و کشت های لازم جهت آنها انجام شد. داد هها با استفاده از نر مافزار آماری SPSS ویرایش 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافت هها: فراوانی عفونت بیمارستانی در بخش مورد بررسی 85 / 10 % بود. شایع ترین محل های عفونت به ترتیب، ریه 3/ 77 %، سیستم ادراری 7/ 18 %، محّل جراحی 7/ 2% و جریان خون 3/ 1% بودند. شایع ترین عوامل باکتریال در عفونت های ریه آسینتوباکتر، سیستم ادراری E-coli ، محل جراحی استافیلوکوک طلایی و کلسبیلا و جریان خون، انتروکوک بودند. فراوانی پنومونی ب هطور معناداری بیش ا ز سایر عفون تها بود ) 01 / P = 0 (. همچنین بین طول مدت بستری و ایجاد عفونت بیمارستانی رابطه معنی دار دیده شد ) 001 / ،)P = 0 و لیکن میان سن، جنس و استفاده از روش های درمانی تهاجمی و ایجاد عفون ت بیمارستانی رابطه معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق افزایش طول مدت بستری، سبب بالا بردن ریسک ابتلا به عفونت م یشود. همچنین اهمیت رعایت مسائل بهداشتی توسط کارکنان بخش ICU و استفاده از روش های درمانی تهاجمی فقط در مواقع لزوم و ب هکارگیری روش های آسپتیک در انجام پروس ههای درمانی پیشنهاد می شود.